خیلی
سال پیش تو یک مجله خونده بودم که اگر وقتی پیاز خورد می کنین و می
خواین اشکتون در نیاد، دو تا کبریت بگذارین بین دندوناتون (سر بدون گوگردش
تو دهنتون، سر گوگرد دارش بیرون)، گوگرد سر کبریت بوی پیازرو جذب می کنه.
من خر چند باراین کاررا کردم از زورکنجکاوی، و دیدم این حرفها مفت نمی
ارزه. اون کسی که این مقاله رو نوشته بود اصلا باید سرشوبگیرین، سفت، که
تکون نتونه بخوره ، یک پیازبمالین به سر و صورتش تا ازاین چرت وپرتها
ننویسه بچه مردموخر کنه.حالا چاره اش چیه؟ چاره اش اینه که یک عینک اسکی
به چشم بزنین، و با دهن نفس بکشین. اون وقت می تونین هزارتا پیازخورد
کنین. اصلا می
تونین برین تو یک رستوران استخدام بشین صبح تا شب پیازخورد کنین، آه
نگین. امتحان کنین ببینین من راست میگم یا اون الاغی که اون چرتونوشته
بود
حالا من دارم آشپزی می کنم، با عینک اسکی، وهمینطورکه دارم پیازخورد می کنم و می ریزم تو قابلمه و گوشت رو می ریزم روش، و آیپادم هم رو شافله، یکهو آهنگ "هتل کالیفرنیا" میاد و منو می بره به دهه ۶۰، تو پیست شمشک. یعنی انگارعینک اسکی و آیپاد با هم هماهنگ کرده بودن. میرم به اون زمان، وعشقم به یک پسری تو پیست. از اون عشق هایی که البته به نتیجه رسید و بعد دیدی، ای بابا من عاشق چیه این بودم. خلاصه که داری فکر می کنی و گوشت به هم می زنی عینک به چشم، وحواست نیست که سیگارگوشه لبت داره می سوزه و تالاپ خاکسترش می افته تو قابلمه. سعی می کنی درش بیاری ولی دریک چشم بهم زدن ناپدید میشه. میره گوشت میشه به تن پیاز. فکراون دوست بدبختتو می کنی که قراره شام بیاد پیشت وازسیگارمتنفره. ازاون آدمایی که میره رواعصابت وهی پیف پیف میکنه وبا دستاش دودهایی که اصلا دوروبرش نیستن را پس میزنه و پنجره ها رو بازمی کنه، میگی "بابا سرده اون پنجره رو ببند"، میگه "خوب اون کوفتی رو که تو دستته خاموش کن که نچایی". با خودت میگی ازبدجنسی هم که شده وقتی اومد وشروع کرد به شام خوردن، بهش بگی که داره خاکسترسیگار میل می کنه. ولی نمیشه چون اونقدرافتضاح دیوونه هست که ممکنه دست ازغذا خوردن بکشه. حیف میشه اون خورش قیمه بادمجون درجه یکی که پختی، با این همه زحمت، عینک به چشم. اینه که به خودت میگی بدجنس نشو، ومنصرف میشی. میری آهنگ رومی گذاری دوباره بیاد اولش، و یک سیگاردیگه روشن می کنی
حالا من دارم آشپزی می کنم، با عینک اسکی، وهمینطورکه دارم پیازخورد می کنم و می ریزم تو قابلمه و گوشت رو می ریزم روش، و آیپادم هم رو شافله، یکهو آهنگ "هتل کالیفرنیا" میاد و منو می بره به دهه ۶۰، تو پیست شمشک. یعنی انگارعینک اسکی و آیپاد با هم هماهنگ کرده بودن. میرم به اون زمان، وعشقم به یک پسری تو پیست. از اون عشق هایی که البته به نتیجه رسید و بعد دیدی، ای بابا من عاشق چیه این بودم. خلاصه که داری فکر می کنی و گوشت به هم می زنی عینک به چشم، وحواست نیست که سیگارگوشه لبت داره می سوزه و تالاپ خاکسترش می افته تو قابلمه. سعی می کنی درش بیاری ولی دریک چشم بهم زدن ناپدید میشه. میره گوشت میشه به تن پیاز. فکراون دوست بدبختتو می کنی که قراره شام بیاد پیشت وازسیگارمتنفره. ازاون آدمایی که میره رواعصابت وهی پیف پیف میکنه وبا دستاش دودهایی که اصلا دوروبرش نیستن را پس میزنه و پنجره ها رو بازمی کنه، میگی "بابا سرده اون پنجره رو ببند"، میگه "خوب اون کوفتی رو که تو دستته خاموش کن که نچایی". با خودت میگی ازبدجنسی هم که شده وقتی اومد وشروع کرد به شام خوردن، بهش بگی که داره خاکسترسیگار میل می کنه. ولی نمیشه چون اونقدرافتضاح دیوونه هست که ممکنه دست ازغذا خوردن بکشه. حیف میشه اون خورش قیمه بادمجون درجه یکی که پختی، با این همه زحمت، عینک به چشم. اینه که به خودت میگی بدجنس نشو، ومنصرف میشی. میری آهنگ رومی گذاری دوباره بیاد اولش، و یک سیگاردیگه روشن می کنی
۱ نظر:
I just read almost all of your short notes...I missed reading in farsi and it was so good to read them ;o) keep going ;o)
ارسال یک نظر